Quantcast
Channel: publicystyka
Viewing all articles
Browse latest Browse all 786

Alfiya Galimullina - Kazań

$
0
0

ALFIYA  GALIMULLINA - KAZAŃ

         

„Gdy w Kazaniu toczy się czas złoty..."

Rosyjska poezja współczesna Tatarstanudialog z czasem

 

Wiosenny, młody i szalony wiatr.

I nie daje dzisiaj mi spokoju

na wpół zapomniana Dierżawińska fraza,

Westchnienie, co przez dwa stulecia leciało:

„Gdy w Kazaniu toczy się czas złoty..."

N. Bielajew


kazan-russia

Kazań jest miastemw którym od dawna przeplatają wschodnie, rosyjskie i europejskie tradycje kulturowej, co znajduje odzwierciedlenie w specyfice rosyjskiej poezji Republiki Tatarstanu. Tworząc swoje dzieła w języku rosyjskim, utalentowani poeci i prozaicy wpisują się nie tylko do międzynarodowego procesu literackiego naszegokraju, ale również  do kontekstu  wszechrosyjskiego. A to ze względu na podstawową złożoność w ocenie ich twórczości i ich samostanowienie. Poeta Nikołaj Bielajew pisał w 1960 roku o Kazaniu: miasto, w którym tak nieoczekiwanie / oryginalnie przeplatają się /  chytre oczko Mułły Nasreddina, / Niepohamowana mądrość Omara Chajama / Lenistwo Jemieli i ognisty bunt Jemieliana / Wyrafinowany wzór dachówek, / interpretacji wersetów z Koranu..." i wtóruje mu Ekaterina Belajewa-Czernyszewa: Spośród wielu narodów / zbyt suwerennego wieku / poznałam wąskokazaniec, / szerzej – po prostu człowiek .// Bo to miasto, moje ulubion–  / połączenie dwóch światów, / któregotkanina zrosła się nieodwracalnie, / tak że nie widać krawędzi..."  twórczości wielu rosyjskich poetów  Kazania obserwuję organiczny dialog kultury rosyjskiej i tatarskiej, na przykład, poeta A.Ostudin  grając nazwą Wołgi – Idieli, pisze„Ma Wołga / imię drugie Idiel..."), twierdzi, że ...Języki tak różne, / ale melodia – jedna ... "Liczbę takich przykładów można kontynuować w nieskończenie długim cytowaniem.

          Z przyjemnością można stwierdzić, że prace wielu rosyjskich poetów napisane są na dobrym poziomie artystycznym, który odzwierciedla wysoki poziom intelektualny i erudycję literacką współczesnych poetów. W twórczości rosyjskich poetów Tatarstanu można zaobserwować dwa trendy: naturalnie współistnienie radykalnego postmodernizmu i literatury zorientowanej na  tradycję. Tematyczny i estetyczny zakres kazańskiej poezji jest dość szeroki: liryka intymna z tradycyjnymi miłosnymi, pejzażowymi tematami łatwo  współbrzmi z kwestiami społecznymi, z próbą oceny historii i współczesnego życia, psychologicznym zrozumieniem naturę kryzysowej"świadomości współczesnego człowieka, z nakreśleniem perspektywy na przyszłość. Jedną z cech współczesnej sytuacji literackiej w Tatarstanie jest brak wspólnych ideologicznych i estetycznych kryteriów oceny dzieł i twórczości poetów w ogóle. Niewielka objętość artykułu prasowego nie pozwala na dokładną analizę twórczościwszystkich poetów współczesnych, więc zatrzymamy się na kilku jasnych przykładach, które odzwierciedlają główne trendy współczesnej poezji rosyjskiej Republiki Tatarstanu.

          W literacko-artystycznych czasopismach  w języku rosyjskim, takich jak "Idel", "Kazań", Kazański almanach", publikowanych w Kazaniu, i „Argamaku" –wydawanym w Nabierieżnych Czełnach co miesiąc jest przedstawiany duży zbiór wierszy. Wielu kazańskich rosyjskich  poetów wielokrotnie drukowało się  wewszechrosyjskich czasopismachPrzyjaźń Narodów", Nowy Świat"Młodość", Październik"„Dzień i Noc" i innych. Najpopularniejszymi w tym zakresie są poeci A.Ostudin, L.Gazizova, TAldoszin, A.Karimova, A.Monres (Chairow), B.G.WajnierAAbsaliamowaNIszmuchamietowWChaidullina. Anna Russ i Denis Osokin są laureaci premii wszechrosyjskiej  «Debiut». Kadria Bikkiniejewa, Rustam Walejew, Lilia Jegorowa, Alena Karimowa, Aleksandra Kaszina, Olga Owczinnikowav, Anna Russbrali udział w forum młodych pisarzy Rosji, co poszerzyło zakres ich kontaktówpomogło przejść kursy mistrzowskie znanych poetów, otrzymać ocenę twórczości urenomowanych krytyków.  Kazańscy poeci, jak wielu ich kolegów po piórze, wykorzystali do promowania swej twórczości zasoby Internetu„wrzucając" swoje wiersze na swoich stronach, a także na popularnych stronach internetowych «стихи.ру» , stronie Rosyjskiego Związku Pisarzy i innych.

          Chociaż wymiar gender w analizie twórczości poetów nie zawsze jest właściwy, należy zauważyć, że Tatarstan aktywnie rozwija się zarówno analitycznie ukierunkowana „męska" poezjajak i bardziej liryczna „żeńska".

           Czytelników we wszystkich czasach przyciąga świat kobiecej duszy, wizerunek naszej współczesności, który jest tworzony przez naszych poetów współczesnych. Nowoczesny dynamiczny świat, pędzący z kosmiczną szybkością, rozdarty sprzecznościami, wymaga od kobiety sukcesu czasem niemożliwego: być piękną panią, świetnym profesjonalistą w pracy zawodowej, pozostając przy tym dobroduszną gospodynią, troskliwą żoną, matką... W polifonii twórczości kazańskich poetów powstaje wieloaspektowy obraz kobiety współczesnej: niekierowanej na sukces, o mocnym, niezależnym charakterze (... Niebezpieczna jest droga / Szalenie słońce świeci /Wypełniając powietrze zapachem trawy / Patrzymy prosto, dwoje linoskoczków, / i więcej wiedzą  nogod naszych ów"),  ale marzy o tym samym wiecznie kobiecym.„Gardząc wiecznym poszukiwaniem średniość / Muszę wiedzieć, co najważniejsze jest poza mną. / Potrzebny mi jest kosmos, globus i blondyn. / A także zasłony na oknie"(Alena Karimowa). Intelektualna, subtelna,  pełna aluzji literackich jest poezja Eleny Szewczenki: Jak cudownie lekko / Śpiewa się dziś   samemu i w chórze  –  jesieni w stylu rokoko / Z jej wymyślnym wystrojem..."Poetka, budując dialog z poetami klasycznymi, mówi ponadczasowości uczuć bohaterki lirycznejNikt nie krzyknął doczasu «Poczekaj!» / Dalej płynęła Żółta Rzeka. / Jedno mogę powiedzieć na pewno: / Czas ma chłodny bok delfina, / Zielnik zapach fuksji i glicynii / I jelenie smutne oczy."

          Liryczna bohaterka N. Achunowej ratuje się z bezdomności współczesnego życia (" Mój świat się zmienił / W nim jest strasznie. I niejasno / bez dawnych zwyczajnychbogów ...." )  w rodzinie, w swoim domu, gdzie sama tworzy harmonię z chaosu: "  Moja rodzino – ucieczko moja, / Mój barłóg, forteca, legowisko. / Cenny spokój wśród powszechnej burzy. (...) / Mój świetlisty świat, / Gdzie nie znam strachu. "  Liryczny, delikatny i bezbronny jest poetycki świat Diny Sadykowej"

Wzór mojej duszy tajemniczą falą / wpleciony w jej skrzydła i tam samo cichy: /  trzepocze się jak  motyl obudzony,  żywy / W moich oczach  i oddycha życiem wiersz".Nieoczekiwany metafora «miasto, co usnęło na kobiecym ramieniu ..." tak naturalnie, blusowo przypomina najważniejszej misji kobiet – chronkochać i przebaczWrozkoszy gwiezdnej marnośc / i iluzji wolności tak dziwnie: / Nie zauważyłeś, że żyły dróg / Nagle stały się puste rano. / Pierwszy tramwaj. Syn marnotrawny – na progu /leje się świt masą perłową ... ".

          Kazańskie poetki śmiało eksperymentują z wierszem. Wiersze Anny Russ wyróżnia ekspresja wypowiedzi, śmiałość metafor, nagła zmiana rytmu. Specyficzna muzyka uczuć i myśli pogłębia brak interpunkcji, hipnotyzuje, tworząc mistyczną wizję świata, który jest w ciągłym ruchu: wszyscy Wstaną  Wyjdą Pojadą / schody ruchome przesiadki przystanki korki / przejścia podziemne zebry / światłach z cyframi i bez / posterunki straży i policji drogowej / przejazdy ulice zaułki ślepe uliczki / domofony zamki szyfrowe i drzwiowe / windy klatki schodowe poręcze klucze...na tle tego perpetuum mobile dwoje zakochanych hiperbolizują się, ich bezruch absolutyzuje się nieoczekiwanym finałem: „Usiądziemy i odpoczniemy".  Kluczem tej poezji jest idea niemożności szczęścia we współczesnym świecie.

          Jasny i sprzeczny obraz naszej współczesnej kobiety  tworzy Lilia Gazizowa, szef  sekcji  literatury rosyjskiej i tłumaczeń Związku Pisarzy Republiki Tatarstanu. W jej poezji odsłania się urozmaicony i sprzeczne wewnętrzny świat liryczny: Myślę, o naszej nieszkodliwości / I niepokoju. / I jeszcze o utraconej przeszłości / I o teraz – czasem bezsensownym .// Możliwe, że to jest najważniejsze...".  Po przeczytaniu wierszy L. Gazizowej  pozostają sprzeczne uczucia, które wynika z różnorodnych uczuć, które przerastaja  jej bohaterkę liryczną: miłość do  rodziców, męża, dzieci,  radość szybkiej jazdy za kierownicą samochodu, luksusu  i miłego towarzystwa,  poezji i jednocześnieostre zdesperowane wyzwaniem rzucane wszystkim zastanym przekonaniom, i niejednoznaczność oceny otaczających, bolesne szukanie swej drogi w twórczościmiłość-walka, miłość-przezwyciężenie i poczucie kosmicznej samotności w ludzkim świecie. Bohaterka liryczna L. Gazizowej zdecydowanie nie chce dorosnąć, by nie zlać się z tłumem dorosłych, którzy przyswoili już zasady życia: 'niezgrabnym nastolatkiem / Chcę pozostać / w  świecie  dorosłych  chorei...", to uczucie pozostaje, nawet gdy ma do czynienia z dziećmi: Kocham błędy w słowach córki / Kiedy mówi: / Sprzedawka, (...) / Nudzę się / odzwyczajając od pomyłek/ odzwyczajam od dzieciństwa" Odżegnując  się od znanych przetartych dróg: „Zrobiło się nieciekawie /układając strofy / metryczne łoża. / Nie chce się żonglować więcej / Słowami i rymami, / obrazami i metaforami", poetka szuka nowych sposobów wyrażania siebie, czasem nie dość tradycyjnych, wyrażonych udaną metaforą „Milej je rzucić na podło, / przysłuchując się upadkowi...".

          Poetka porównuje przeszłość i  i teraźniejszość, współczesna tatarska księżniczkjuż prowadzi samochód, ale jedna rzecz pozostaje niezmienna  pragnienie ucieczki od codziennego życia, aby znaleźć sens życia: I zamiast konia dano mi samochód, / bezkresne stepy zastąpiła droga / Pędzę po asfalcie – szalona księżniczka  / szybciej i szybciej od rodzinnego progu.// I przodkowie z uśmiechem patrzą na mnie, / Zwariowaną córę XXI wieku. / W moim życiu brakuje ognia, / nie starcza mi nieokiełznanego pędu. // Leć jak strzała, mój szalony przyjacielu, / Umknij w końcu z niewoli nienawistnej / Od pustej marności i migania wokół  / Pod dzikie gwiazdy bezgranicznegoWszechświata!". Jak widać, twórczość współczesnych kazańskich poetek pozwala zrozumieć świat nowoczesnych  kobiet, które wchłonęły wszystkie sprzeczności współczesnego świata  globalne zmiany, gdy jedyną stałą jest zmiana.

          Problemy współczesnego społeczeństwa ostro formułuje i rozwiązuje wielu kazańskich poetów, wśród nich można wymienić twórczość A. Ostudina, T. Aldoszina, N. Iszmuchametowa. A. Bik-Bułatowa, która odzwierciedla główne trendy w nowoczesnej poezji w naszym mieście i kraju.

          Bohater liryczny Aleksieja Ostudina, autora  sześciu zbiorów poezji, opublikowanych w Kazaniu, a także w innych rosyjskich miastach, często ostry, kategoryczny, nie znoszący obłudy, dwuznaczności, tchórzostwa. Jednocześnie marzy on o dobroci, miłości i prawdziwej przyjaźni. Ciężko znosi współczesne wydarzenia, nie wszystko zadowala go w naszym kraju,  lecz kocha go  szczególną miłością:. Cóż – w  gęstwę wydarzeń nie włażę, / i tak wychodzę na głupka ./ Jak język przywiera do żelaza – / z Rosji nie mógłbym zwiać". Przypominając lata szkolne w latach 70-tych, poeta tłumaczy infantylizm obecnej generacji systemem edukacji, która nie toleruje wolnej myśli,Och, szkoła, szkoła – mąka grubo zmielona, / nie pomstuj na wiek nastoletni. / Dlaczego w ramach ogólnego chóru, zagłuszałaś solo / każdej ledwo budzącej się duszy. / Rozumiem – edukacja mas, / nie tasując – w ciemię gwóźdź./ Różni wchodziliśmy w te klasy / a musieliśmy  myśleć jednakowo".

          Zaburzenia otaczającego świata  A.Ostudin kontrastuje harmonijnym związkiem z ukochanązwyczajnymi radościami człowieka: „UkochanaPrzestań mówić: /Polityka, wojsko, złodzieje. / Weź ogórki, pomidory, i / szproty – jak nowe ostrogi // Piwkoby oddychać wolnością, / chlapnij mi z termosu. / Pod niebem chodź na trawie /pomilczymy głowa przy głowie! Protestując przeciwko koniunkturalnemu o i nieprofesjonalnemu „filologizmowi" bohater liryczny wybiera  biwakowy romantyzm w kręguzaprzyjaźnionych poetów:. ...Lubię romantyzm / biwaków w lesie, niewinnych na pierwszy rzut oka / i, ogólnie, przypadkowych, krzywdy  / łowię jak słoneczne zajączki"Jalubię florę:. sosny i owsy ... /bez  logiki, wszystko naprawdę proste. / Sypały się zebrane gwiazdy / na ławkęjak bilon na wagę". Porównanie gwiazdy jak bilon" pozwala łatwo w powszednim ujrzeć wysokie. Bohater liryczny-poeta włada zdrowym poczuciem humoru. Na przykład, w wierszu „Pomnik", wykorzystując tradycyjny tematpoetycki temat pomnika dla poety, A.Ostudin tworzy komiczną scenę: Spędził cały dzień przy lustrze w trudzie: / to marszczył brwi, po czym zastygał  z uśmiechem... / I – odlał swój pomnik w trójwymiarze, / wzniósł, a on rozsypał się jak karta pamięci..". Ironia zmienia się w sarkastyczną intonację przy pojawieniu się  obrazu „pismaka"I tylko przy ruinach monumentuzauważył któryś z pismaków: / transcendentalne jest to co  jest transcendentalnym".

          W wierszu Mimozy", opisując codzienne historie z bukietem kwiatów, który odrzuciła nieznana dziewczyna, poeta podsumowuje: „Życzliwości tak ludziom brakuje! /A jak wiele życzliwości jest w kwiatach?... Koniecznym jest dla nas, póki jeszcze czas, / aby nawzajem chronić się jak kwiaty" Deficyt dobroci i miłosierdzie jest bardziej odczuwalny w związku ludzi z dobrymi oczami" z losem bezdomnych szczeniąt, które  "  bieg, biegną za nami  w ślad  / po okrągłej planecie biznesu" („Szczeniak"). Tak więc, poezja A. Ostudina brzmi nowocześnie, aktualnie. Poeta włada szerokim zakresem tematów, rytmów, odważnie eksperymentując z systemem środków obrazowo-opisowych i składni.

          Poezja Timura Aldoszina pełna jest reminiscencji, aluzji, ukrytych i jawnych cytatów z dzieł klasyków świata i Rosji, co wymaga także zaangażowania czytelnika, który musi przywrócić swoje połączenia skojarzeniowe.  Jego poezja jest swoiście elitarna. Dialog z klasykami pozwala poecie wyraźniej wykazać swoje zdanie: „I jak jaskółkai jak róża Mandelsztama...";   „Ty jesteś śniegiem. Jesteś Nowym Rokiem. Jesteś pełnią lata, / Mnie  wszystko jedno, które tysiąclecie, / ja idę za swoimi czasamityśdrzewoTyś następny wiek...(powołuje się na N. K. Batiuszkowa),  „W naszych żyłach, i gęstsza jest niż woda, / nasze ciało – kościół na krwi. / Jeśli już w imperium nam się przyszło rodzić, / lepiej jest żyć w cesarstwie miłości" – mówi poeta,  inaczej niż Majakowski mówi w słynnym wierszu. W wierszu Zaratustra" poeta buduje liryczną kanwęna skojarzeniowym związku z Nietzschem„Wbijając kobietę w zmysłowe ciało, / jęczy w agonii Plotka Wszechświata, / bije do drzwi, gdzie Słowo i Pan, / cała – jak rozpalone ucho" .

          W wierszach T. Aldoszina zacierają się granice między światem realnym i nierealnym, snem i jawą. Gra słów, idei stwarza szczególnyniepowtarzalny akwarelowyświat poezji: Wędrująwędrują szeregi wszechświata //obok  szerokim kapeluszu idzie deszcz, / idzie pies jak łódź srebrzysty/ jest i ten, kogo nie spodziewasz się, / lekko świeci się uśmiechem i wódką„I ja sama, starając się zrozumieć wszystko, / kim jestem, idę, starając się nie śmiać, / to lipą, to znów łapą machammacham do bliskich mi oczu, co mi się śnią" ('Sad").. W tym świecie możliwe są każde, nawet pozornie absurdalne sytuacje. W wierszu „Ranek. Pies siedzi na drzewie..." bohater liryczny pomaga psusam znajdując się  w nietypowej sytuacji: Gdzie jest pies? Siedzi na drzewie / mokre plamy kory obejmując", sytuacja gry rośnie, rozszerzając krąg uczestników: Co on tam, dokładnie, robi rano?"– To jest, oczywiście, o mnie .// Lezą mnie ratować. Wszędzie mokro od jesieni. / Nagle budzę się jak od szturchnięcia: / któż ich teraz zdejmie,Boże, / z baszty lecącego na ukos bączka?!"

          T. Aldoszin o miłości, przyjaźni, życzliwości mówi bardzo prosto, nawet pospolicie,  wprowadzając wysokie uczucia do zwykłych szkiców obyczajowych: Herbatę zcukrową ukochaną całe życie / pić, odbijając się w miedzianym samowarze, / przy stole w kuchni, gdzie tak świeże / na obrusie żytnie korowaje...(„Herbata"). Subtelna ironia przenika wiele wierszy poety, odkrywa nowe metafory do opisu stanu wewnętrznego bohatera lirycznego i jego ukochanej: To szła jesień. To byliśmy ja i ty.  / To nasze listy,zerwane z gałązekchwytały powietrze jak ryby z potoku, / jak ptaki uderzały się  w ścianki komórek wody..." lub „szłaś jak ryba, szukająca fal / lub jako ptak wyrzuconywzwyż...",  nietypowe porównania stwarzają niepowtarzalny, niezapomniany obraz  „Jak polarnik ogarnia się w gorączkę / pod płonącą choinką niebios / ogarniam się w twoje  "  ani tak – ani nie" / w ciszę. Ona ma wagę"Śnieg pochłania nas jako litery bibuła..."

          Optymizm poezji T. Aldoszina pochodzi z ostrego odczuwania świadomość tragedii życia („Życie – to jest to, co boli. / Ból, jak na paluszkach  w pokoju matka, dotkniewszystkich kołder / na ciele powietrza: „To ja. / A reszta to ciemność")poprzez które poeta przeciwstawia mądre postrzegania życia we wszystkich jego przejawach i chęćniesienia dobra, miłości, piękna, co może zmienić świat na lepsze.

          Śmiało eksperymentuje z rymami i obrazami  poeta Nail Iszmuchametow. Noc jest u niego  „rodzącą matką", metafora staje się całą strofą: „W napięciu oddychała rodząca matka-noc, / Nie  pomogło znieczulenie zmęczeniem, / minutowy skalpel tnie, powoli, / I wahadło tykaod-dy-chaj, od-dy-chaj" lub słowo zastępuje język" ciał:„Słowo z warg zrywa się na szczycie, / W nim sens nie ten, którego chciał... / Porozmawiajmy w języku / Nagich, zalanych księżycowym sokiem ciał" (Noc"). W miniaturachnajbardziej jest widoczne mistrzostwo poety tworzeniu formy.

          Zwięzłość, nieoczekiwany finał charakteryzuje wiersze  N. IszmuchametowaCały świat  to wojna / wszystkie baby – kule / ale jest jedna / u nas w aulektóra jest dla mnie bandażem i jodyną / żyję jeszcze więc ją kocham" i Tylko, wiesz, zapomnieć  o deszczach, / to tak jakby  o bogu... / Przyjdę, tylko ty nie czekaj, / Śmierć-dotykalska...".

          Poeci, którzy weszli do literatury w ciągu ostatnich dziesięciu-dwudziestu lat, którzy wolą awangardowy kierunek, nie są wyjątkiem i wśród kazańskich poetów. Zainteresowanie  do tego nurtu sztuki współczesnej jest aktywnie wspierane także festiwalami rockowymi, odbywającymi się co roku w Kazaniu, z udziałem znanych muzyków rockowych. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych poetów eksperymentalnych, którego twórczy zasięg jest  niezwykle szeroki (poeta, dramaturg, dziennikarz) jest poeta Ajrat Bik-Bułatow (ur. 1980). Jego twórczość charakteryzuje się wieloma cechami współczesnej poezji rockowej: świadomość tragedii istnieniaśmiałe eksperymenty, maksymalne zubożenie obrazów, stosowanie słownictwa slangowego, poszukiwanie nowych ekspresyjnych środków wyrazu:. „Moja kochanaprzypomnij twój zachwyt. /Deszcz w rękawach  wymacała rynna / I popłynął. I przemokłem na wskroś. / I Watykan / świętych swoich ojcówspadł na stocznię."  Doktor nauk filologicznych Ajrat Bik-Bułatow przynosi do swego poetyckiego świata filozoficzną głębię zrozumienia istnieniaswoistą elitarność obrazów, przy zewnętrznym dostępie do ich percepcji. Lirze poety  więc dostępne jest wszystkodelikatny liryzm: Pocałować twoje usta, ramiona ja – / Nie zdecyduję się, ustąpię jemu, /Moim losem jest – utonąć w przysłówkach – /rymach do Twego imienia" i histeryczne wywołanie „  Czy lubisz mnie teraz? Tego co przyszedł do do Ciebie późnym popołudniem / z rozwianymi włosami i butelką piwa w kieszeni zamiast prezentu ... / Trzy tygodnie po urodzinach, / koszuli pogniecionej i brudnej / I tych śmiesznych spodniach? Czy ty mnie kochasz? / Takiego niezgrabnego, co? // Mianowicie ty i mnie? Boję się, wiesz?". Wszystkie sprzeczności współczesnego świata bohater liryczny A. Bik-Bułatowa kontrastuje czystym i spokojnym światemdzieciństwa, do którego przynajmniej w wierszach może podejść poeta: „Cudak-poeta odszedł smucić się w styczniu, / samemu w nocy mu się nie śpi..."Poeta znajdzie sobie dom i schronienie, / A teraz – śpi w nieogrzewanej stróżówce. / Wiosną   rano wstanie bardzo wcześnie, / Póki  w lesie nie zalśni jutrzenka ... / O, jak pięknie – ma-ma my-ła ra-mę – / na słonecznej stronie elementarza!". Bohater liryczny – poeta nie mieści się w wymiarowym życiu rodzinnymwyłamuje się z  niego. Poetycki rytm, rysunekgraficzny pomaga odczuć osobliwość poetyckiej wizji świata: „Uleciałem i ujrzałem – tego nie da się powiedzieć! / A potem wróciłem do ciebie w łóżku / I położyłem sięspokojnie na skraju. / Czekałaś na mnie, a teraz – karć! // Gdzie rzeczywiście można znaleźć ci fa-ce-ta ... / Mam we łbie tylko mu-zy-kę! / No i jakie / potrzebne ci są jeszczefakty / Ale odpowie: / – Przecież kocham cię, / Śpij! Głuptasie!". Poeta jest w pełni świadomy odpowiedzialności za swoją poezję. Znaczącym w tym zakresie jest wiersz z cyklu „Tetraptych"Jak dorosłem? Co udało mi się? / Kariera? Może... Co tam kariera / Wiersze – moja nadzieja, mój kolos, / A mój honor słowo honoru oficera" . AjratBik- Bułatow uprawia nie bardzo popularny wśród współczesnych poetów gatunek – poematy (czasopisma niechętnie je publikują, czytelnik, przyzwyczajony w ostatnich latach do łatwego i szybkiego czytania, woli wiersze). Wydał i przedstawił literackiej społeczności Kazania w autorskim czytaniu swoje poematy „Wacław Niżyński",Wsiewołod Garszyn"Opowieść o Białej Matce i nowoobjawionym synie"„ O Eliaszu-Siedzącym"„Pożegnanie i lament po Oscarze Wilde"Poemat starego olbrzyma", według jego  utworów wystawiano spektakle. Tak więc Ajrat Bik-Bułatow śmiało eksperymentuje z różnymi formami literackimi, gatunkami i aktywnie rozwija zarówno nowoczesne, jak i historyczne tematy.

          Jak widać, literatura i życie literackie Kazania są niejednorodne. Z jednej strony, oczywiście, pisarze w  Tatarstanie otoczeni są wielką uwagą, aktywnie pracujeZwiązek Literatów Tatarstanu; obchodzone są  jubileusze, publikowane są książki czołowych pisarzy, wydawane są tomy wierszy „Jak toczy się w Kazaniu złoty czas..."(2005), "Nowoczesna tatarska poezja" (2008), organizuje coroczne festiwale literackie poświęcone urodzinom Aleksandra Puszkina (6 czerwca ) i G. R. Dierżawina (14 lipca), wręczana jest nagroda literacka M. Gorkiego i G. Dierżawinaostatnich trzech latach w Kazaniu odbywał się  Aksenow-festna którym młodzi rosyjscy poeci i pisarze otrzymują nagrodę „Gwiezdny Bilet". Trzy twórcze stowarzyszenia utworzono na wyższych uczelniach „Biała Wrona" (KGMU i «ARS» (KFU), a także w grupieliterackiej im. Marka Zarieckiego przy Muzeum M. Gorkiego  systematycznie prowadzone są różne warsztaty, odczyty, wieczory poezji i inne wydarzenia, lecz stałych członków twórczych związków jest mało, i wielu poetów i pisarzy nie uważa za konieczne uczestniczenie w tego rodzaju życiu literackim i rozrywkowym Kazania, więcstowarzyszenia literackie nie odzwierciedlają rzeczywistej sytuacji poetyckiej miasta. Jednak Kazań to miasto poetyckie, w którym żyją i tworzą poeci o różnych poglądachtwórczych i społecznych.


Tłumaczyła Mira Łuksza

 

Autor jest profesorem  Kazańskiego Uniwersytetu, doktor nauk pedagogicznych.

 

 Przedruk za zgodą redakcji  Poezji Dzisiaj

 


Viewing all articles
Browse latest Browse all 786

Trending Articles


Iron Lead - punkty pomiarowe nadwozi


Windows MX 9 by MalcolmX (x86/x64) [PL] [.iso]


[159] P1670 P1671 - 1.75 tbi


Sprawdź z którą postacią z anime dzielisz urodziny


Sok malinowy


Antena Rybakowa


Thinspiracje


[Muzyka] VA - Jazz Collection 12CD (2011) [FLAC] Dodane przez: szakim


Ciech & Mały Esz - jako High Definition (2014)


Praktyczny Elektronik – Rocznik 1993