Agnieszka Herman
TANIEC Z KOSSAKAMI
Rozmowa z Joanną Jurgałą-Jureczką na temat jej najnowszej książki Kossakowie. Biały mazur.
To już Twoja trzecia książka dotycząca rodziny Kossaków. Pierwsze dwie opowiadały o kobietach, teraz przyszedł czas na wszystkich członków tego zacnego rodu. Jak znalazła Cię rodzina Kossaków i jak jej się udało usidlić Cię aż na trzy książki?
Nie ma przypadków. To ekscentryczny Witkacy wprowadził mnie do rodziny. Nigdy się z Zofią Kossak nie rozumieli. To były dwa różne światy, a jednak to za jego sprawą zajęłam się Kossakami. Wszedł do rodziny przez małżeństwo z Jadwigą, kuzynką Zofii Kossak, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec.
W marcu 1931 roku namalował portrety rodziny mieszkającej w dworze w Górkach Wielkich na Śląsku Cieszyńskim. Portret sumiastego szlachcica - ojca Zofii, bliźniaczego brata znanego malarza, Wojciecha Kossaka - uważany był za zaginiony. Sądzono, że spłonął podczas wojny razem z dworem. Prawie dwadzieścia pięć lat temu, kiedy byłam dziennikarką i w sezonie ogórkowym szukałam jakiegokolwiek tematu, trafiłam do Górek Wielkich. Mieszkam niedaleko. Chciałam napisać jeden tekst. Tymczasem nie tylko poznałam wówczas córkę Zofii Kossak, która właśnie wtedy przyjechała ze Szwajcarii, ale byłam świadkiem znalezienia portretu Witkacego. Okazało się, że przetrwał w tak zwanym domku ogrodnika, ostatnim mieszkaniu Zofii Kossak. I to wszystko zrobiło na mnie takie wrażenie, okazało sie być tak fascynujące i niezwykłe, że już zostałam. Napisałam pracę doktorską o Zofii Kossak-Szczuckiej-Szatkowiej, przez jakiś czas kierowałam jej muzeum. I odtąd nieustająco piszę o tej niezwykle utalentowanej rodzinie.
